Des que va començar el confinament, El Kanka, nom artístic de Juan Gómez Canca, ha volgut continuar oferint les seves cançons i cada vespre n’interpreta una en directe a través del seu canal de Youtube. Però, a més de recuperar-ne d’antigues, n’ha escrit una de nova, Sabéis quiénes sois, en què parla de com troba a faltar la seva gent.


Amigos, compañeros, compadres y comadres,
colegas, camaradas, mis panas y carnales,
familia con o sin un vínculo de sangre,
mi clan, mi gente rara, mi estirpe de los bares:
no sé qué es lo que haría sin vuesas majestades.

Andamos el camino mejor acompañados,
en los buenos momentos o en los momentos malos.
A veces el viaje se pone cuesta abajo,
es bueno dar con quien tragar los malos tragos
y brindar con vosotros se vuelve necesario.

Gracias por el abrazo constante
y por aguantar mis disparates.
Aunque nunca os diga lo que os quiero,
tengo tantas ganas ya de veros.

Quedamos en el muro, noche de borrachera,
nos ponemos profundos, nos da la ventolera.
Partiéndonos el culo, cantando carnavales,
arreglemos el mundo, que está para el arrastre.

Os dejo en testamento mis risas, mis errores
y la guitarra con la que inventamos callejones.
Si os pasa lo que sea, remuevo tierra y aire,
que nunca estaréis solos si está vuestro compadre.

Gracias por el abrazo constante
y por aguantar mis disparates.
Aunque nunca os diga lo que os quiero,
tengo tantas ganas ya de veros.

Gracias por el abrazo constante
y por aguantar mis disparates.
Aunque nunca os diga lo que os quiero,
tengo tantas ganas ya de veros.

Nou comentari

Comparteix

Icona de pantalla completa