Más allá de Orión

He visto cosas que quisiera que mi hijo no hubiese visto jamás

Foto: Carles Palacio


He visto cosas que un mes atrás no hubiese creído. He visto cosas que quisiera que mi hijo no hubiese visto jamás. He visto cosas que no podremos ni querremos olvidar.
 
Durante muchos días he visto detener políticos por hacer política. He visto barcos adornados con personajes de dibujos animados repletos de rabia y cobardía. He visto estibadores, bomberos y campesinos reventar los discursos de la progresía acomodada. He vuelto a ver cacerolas repicando en los balcones, como cuando luchábamos contra aquella guerra tan lejana.
 
Pero todo palidece como estrellas lejanas después de este domingo. He visto a personas aplaudir cuando aparecían urnas de madrugada. He visto a mi pueblo salir a la calle como jamás había salido. He visto a personas a quienes la independencia les importa un rabo salir a votar en un referéndum en el que no creían. He visto como se quedaban a defender los colegios electorales ya que creían que era la única forma de defender sus derechos. He visto a gente mayor ir a votar incluso después de haber visto que las porras no les respetarían. He vuelto a ver pelotas de goma que creíamos que ya habíamos vencido. He visto bomberos plantar cara a la policía y policías llorar de impotencia ante la brutalidad de otros policías. He visto a personas gritar “no tenemos miedo” para intentar ahuyentar el miedo. Y, finalmente, he visto urnas llenas de votos defendidas por calles llenas de gente.
 
En la noche más oscura, he visto a un presidente del gobierno hablar de un día que no ha existido. Un presidente recluido en un mundo del pasado, sin móviles ni redes sociales, donde la verdad se podía esconder bajo el peso del poder. He visto a políticos mentir sobre los cuerpos de ochocientos heridos e insultar a los ciudadanos, intentando convencer a alguien –no sé quién– de que toda esta gente era un rebaño engañado y manipulado. He visto políticos, una y otra vez, incapaces de abrir camino al diálogo, después de ver cómo lo habían perdido todo con la fuerza.
 
Y, sobre todo, he visto lágrimas llenas de dignidad, sonrisas combativas y una solidaridad infinita. Todas esas imágenes no se perderán en la lluvia.


* Traducción del texto original catalán: Núria Bonet.
 
Data de publicació: 06 d'octubre de 2017
Subscriu-te al nostre butlletí
Subscriu-te al butlletí de Catorze i estigues al dia de les últimes novetats
Subscriu-t’hi
Subscriu-t’hi
Dona suport a Catorze
Catorze és una plataforma de creació i difusió cultural, en positiu i en català. Si t'agrada el que fem, ajuda'ns a continuar.
Dona suport a Catorze