Adeu a Sandro Giacobbe

Mi cuerpo fue gozo / durante un minuto, / mi mente lloraba tu ausencia

Sandro Giacobbe
Sandro Giacobbe

El cantant italià Sandro Giacobbe va néixer a Gènova el 14 de desembre del 1949 i ha mort als 75 anys de càncer el 5 de desembre del 2025. Va ser autor de clàssics dels anys setanta com Señora mía o El jardín prohibido, que us l'oferim cantada per ell en italià i en castellà: 

Esta tarde vengo triste
y tengo que decirte
que tu mejor amiga
ha estado entre mis brazos.

Sus ojos me llamaban,
pidiendo mis caricias;
su cuerpo me rogaba
que le diera vida.

Comí del fruto prohibido,
dejando el vestido colgado
de nuestra inconsciencia.

Mi cuerpo fue gozo
durante un minuto,
mi mente lloraba tu ausencia.

No lo volveré a hacer más,
no lo volveré a hacer más,
pues mi alma volaba
a tu lado, y mis ojos
decían, cansados, que
eres tú, que eres tú,
que siempre serás tú.

Lo siento mucho,
la vida es así;
no la he inventado yo.

Si el placer me ha mirado
a los ojos y cogido por la mano,
yo me he dejado
llevar por mi cuerpo
y me he comportado
como un ser humano.

Lo siento mucho,
la vida es así;
no la he inventado yo.

Sus besos no me permitieron
repetir tu nombre,
y el suyo sí.

Por eso, cuando la abrazaba,
me acordé de ti.

Comí del fruto prohibido,
dejando el vestido colgado
de nuestra inconsciencia.

Mi cuerpo fue gozo
durante un minuto;
mi mente lloraba tu ausencia.

No lo volveré a hacer más,
no lo volveré a hacer más,
pues mi alma volaba
a tu lado, y mis ojos
decían, cansados, que
eres tú, que eres tú,
que siempre serás tú.

Lo siento mucho,
la vida es así;
no la he inventado yo.

Si el placer me ha mirado
a los ojos y cogido por la mano,
yo me he dejado
llevar por mi cuerpo
y me he comportado
como un ser humano.

Lo siento mucho,
la vida es así;
no la he inventado yo.

Stasera sono in vena e ti racconto tutto.
La tua migliore amica, chi l'avrebbe detto?
In fondo agli occhi suoi brillava un'espressione strana,
di chi non si accontenta più di una persona sola.

In quel giardino proibito
cadeva il vestito,
si alzava la nostra incoscienza.

Non dirmi che adesso quel fatto d'amore
incrina la mia trasparenza.

Io con lei non vado più,
io con lei non vado più.

Nella mente, negli occhi, nel cuore
ci sei tu, infinito amore,
ci sei tu, ci sei tu, adesso solo tu.

Scusa tanto se la vita è così,
non l'ho inventata io.

Se la voglia ti guarda negli occhi
o ti prende per mano,
succede che poi non ti accorgi nemmeno
di essere andato un po' troppo lontano.

Scusa tanto se la vita è così,
non l'ho inventata io.

Però non si è permessa mai
di fare il nome tuo.
E pensa un po'...
Per questo, quando mi ha abbracciato,
non le ho detto no.

In quel giardino proibito
cadeva il vestito, si alzava la nostra incoscienza.

Ma quell'emozione è durata un minuto,
di te non potrei fare senza.

Io con lei non vado più,
io con lei non vado più.

Nella mente, negli occhi, nel cuore
ci sei tu, infinito amore,
ci sei tu, ci sei tu, adesso solo tu.

Scusa tanto se la vita è così,
non l'ho inventata io.

Se la voglia ti guarda negli occhi
e ti prende per mano,
succede che poi non ti accorgi nemmeno
di essere andato un po' troppo lontano.

Scusa tanto se la vita è così,
ci sono cascato anch'io.

Data de publicació: 06 de desembre de 2025
Última modificació: 06 de desembre de 2025
Subscriu-te al nostre butlletí
Subscriu-te al butlletí de Catorze i estigues al dia de les últimes novetats
Subscriu-t’hi
Subscriu-t’hi
Dona suport a Catorze
Catorze és una plataforma de creació i difusió cultural, en positiu i en català. Si t'agrada el que fem, ajuda'ns a continuar.
Dona suport a Catorze